Bizim de bir zamanlar evimiz vardı
Gün görmüş taşları, ince sıvası
Kuşlar konardı penceremize
İnsan sıcağı sesler yankılanırdı
Bizim de bir zamanlar evimiz vardı
Beyaz badanalı duvarda hatıralar
Birlikte büyüdüğümüz alıç ağacı
Ve yağmur sonrası toprak kokusu
Bizim de bir zamanlar evimiz vardı
Dünya telaşı, el emeği, alın teri
Kendi halimizce yaşamak derdi
Uzağı yakın eyleyen sözlerimiz
Bizim de bir zamanlar evimiz vardı
Bahçemizde açan güller, karanfiller
Kardeşliğin türküsünü söyler gibi
Çocuklar düşe kalka umuda doğru
Bizim de bir zamanlar evimiz vardı
Bir gün gökte kara kara bulutlar
Doğup büyüdüğüm sevgili Halep
Şimdi yıkımlar, acılar yurdu
Murat Soyak
Kaynak:
Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi
Mart 2016, Sayı: 771
